Ervaringen van deelnemers aan groepsgesprekken in Buitenveldertgroepen:
“Een voordeel vind ik dat er altijd een ongedwongen en veilige sfeer is.”
“Geen verhaal is goed of fout, te kort of te lang – het is gewoon ieders eigen verhaal.”
“Naast de grote verschillen tussen de deelnemers, die er gewoon mogen zijn, ervaar ik ook altijd weer raakvlakken en overeenkomsten waardoor ik me erkend en herkend weet.”
“Ik heb in deze groep geleerd dat ik niet alleen sta met problematiek die voor de buitenwereld vaak een raadsel is.”
“Ik kan, mag mezelf zijn in de Buitenveldertgroep en dat ben ik ook. Ik voel me er zo geborgen dat er niets is wat ik niet zou durven zeggen.”
“Als het in het dagelijks leven moeilijk is vind ik in de groep rust en antwoorden om door te gaan. De groepsgesprekken zijn een steunpunt in mijn leven.”
“Ik voel me altijd weer iets beter na een groepsgesprek in de Buitenveldertgroep: ik kom er altijd weer wat beter vandaan dan ik erheen ging. Zo groei ik elke keer een stukje.”
“Er zit minder druk achter omdat het niet onder behandeling valt. Ik krijg hier de tijd mij te ontwikkelen. Ook spreken de persoonlijke ervaringen van lotgenoten mij aan.”
“In de Buitenveldertgroep is er altijd een goed groepsgesprek omdat iedereen zich rustig uitspreekt en goed naar elkaar luistert.”
“Ik ervaar het groepsgesprek als een bezinningsmoment en tegelijkertijd als een soort ‘uitje’.”
“Ik sta dankzij de groep gelukkig niet meer alleen en voel mij geaccepteerd zoals ik ben.”
“Het feit dat ik echt gehoord word en we raakvlakken en overeenkomsten met elkaar hebben maakt dat ik me veilig voel.”
“Door mijn mede groepsleden voel ik mij gesteund in het nuchter blijven en ze helpen mij door moeilijke tijden heen.”
“Ik leer van iedereen iets en ben emotioneel weer een heel klein stukje gegroeid. Daardoor heb ik meer zelfvertrouwen”
“Het idee dat er altijd iemand is als ik het even alleen niet meer trek – alleen dat gevoel al is 100% puur en liefde; dat is de groep voor mij.”
“De openheid, het wederzijds respect en herkenning, maar ook de humor maken het groepsgesprek heel waardevol.”
“De groep wordt bezocht door mensen van allerlei leeftijden, maatschappelijke situaties en afkomst en de gesprekken helpen mij om aan mijn herstel te werken door me te uiten en écht goed naar anderen te luisteren.”
“Het voelen van herkenning en verbondenheid geeft kracht om door te zetten: Ik ben niet alleen!”
“De reden waarom ik zoveel baat heb bij onze bijeenkomsten is hoofdzakelijk wederzijds begrip en respect dat ik vind in de groep. Het inlevingsvermogen in moeilijke situaties en het herkennen en delen daarvan.”
“Doordat ik open en eerlijk mijn ervaringen kan delen, herkenning vind in situaties van anderen en leer van hun aanpak, ervaar ik steun en krijg energie en inzichten waar ik weer verder mee kan.”
“Je kunt rustig en in je eigen tempo je verhaal vertellen zonder dat iemand je in de rede valt of met je in discussie wil gaan. Je krijgt geen ongevraagde adviezen van deze lotgenoten.”
“Ik bezoek de Buitenveldergroep regelmatig om mezelf en anderen te helpen bij het blijvend overwinnen van verslavingen.”
“Ik heb mijn zelfrespect, zelfvertrouwen en het vertrouwen van anderen weer terug. Dat heb ik te danken aan zowel de behandeling bij de verslavingszorg als de Buitenveldertgroep.”
“In de Buitenveldertgroep kan ik altijd mijn verhaal vertellen. Ook na een terugval, zonder me slecht daarover te voelen. Zodat ik meteen verder kan met mijn herstel en leren van het hoe en waarom van de terugval in plaats van me schuldig te gaan voelen en weg te duiken.”
“Leren luisteren naar een ander, het geduld en de concentratie opbrengen was nogal wat voor mij in het begin, met al mijn innerlijke en fysieke onrust. Maar het helpt me enorm en ik leer er heel van. Van en over anderen, maar vooral ook van en over mezelf. En ik weet nu dat het voor mij de basis is om uit de fuik van de verslaving te blijven: mezelf heel goed leren kennen, elke dag weer!”
“Wat doet het met je als jij je uit en niemand onderbreekt je, niemand komt met bevestiging, advies, commentaar of kritiek? Wat doet het met je, als je naar anderen luistert en niet op hun verhaal reageert, maar het er helemaal laat zijn, precies zoals het is? Ik ervaar dat pas dán het verhaal van iedere aanwezige over de eigen worstelingen, twijfels, oplossingen en successen er helemaal mag zijn zonder dat iemand dat bevestigt, daar iets aan toevoegt, aan afdoet, op welke manier dan ook.”
“Nieuwe deelnemers zou ik aanraden om minimaal drie avonden deze groep te bezoeken om zo een goed beeld te krijgen van deze Buitenveldert groep en dan te overdenken of deze groep iets voor je kan betekenen.”
“Ik kom al langer met groot plezier naar de Buitenveldertgroep en blijf daar ook komen, want de groep heeft mij enorm geholpen in mijn herstel. Ik ben net 75 geworden, en als de groep er niet was geweest was ik zéker géén 75 geworden. Dan had ik allang op het kerkhof gelegen of had Korsakov gekregen. Dankzij de groep heb ik het overleefd.”
“De Buitenveldertgroepen werken met een in mijn ervaring mooie open structuur: elke week brengen deelnemers zélf een onderwerp naar voren met een link met herstel van verslaving.
Het drinken zelf en het nuchter blijven is geen item meer voor mij. Het gaat mij om de vraag: “Hoe richt ik mijn leven in zonder drank? Hoe leer ik omgaan met mijn dwangmatig gedrag?”
Ik heb bij de Buitenveldertgroep geleerd en ervaar nog steeds dat dit een heel boeiende, interessante en avontuurlijke zoektocht is.”
“Ik leer van iedereen iets en ben emotioneel elke keer weer een heel klein stukje gegroeid. Toen ik bij de groep begon was ik een angstig vogeltje. Een eigen mening had ik eigenlijk niet omdat ik het iedereen naar de zin wilde maken. Nu ben ik nog wel angstig voordat de groep begint want ik heb een sociale fobie en moet er altijd erg aan wennen als er nieuwe mensen bijkomen, maar ik verheug me er toch ook elke week op. Je leert elkaar echt kennen. En wat in de groep besproken wordt blijft daar ook: het is voor mij vertrouwd en veilig. Het levert me meer zelfvertrouwen op. Ik heb geleerd een eigen mening te hebben. Ik ben dankbaar dat de Buitenveldertgroep er is voor mij en dat ik er voor de groep mag zijn.”
“Voor mij is het elke keer weer heel bevrijdend mijn verhaal te kunnen vertellen in de Buitenveldertgroep, waar mensen écht naar mij luisteren, en ik naar hen. De eerste keer wist ik niet wat mij overkwam: de leden van de groep werd om beurten gevraagd of zij iets wilden zeggen over een vooraf gekozen onderwerp. Regelmatig wilde ik inspringen op het gezegde, maar mocht alleen praten als ik zelf aan de beurt was, en dan uit en over mezelf. Zo zijn de gespreksregels. Pas na een tijdje merkte ik dat het heel bevrijdend is als je gewoon je verhaal kunt vertellen zonder van anderen reacties te krijgen. Van mensen die nieuw zijn in de groep hoor ik vaak dat ook zij gewend zijn te discussiëren en dat ze het in het begin heel verwarrend vinden als ook zij te horen krijgen dat dat niet de bedoeling is. Totdat ze ontdekken wat een rust, ruimte en respect voor elkaar dat creëert. Het bevalt mij nu uitstekend, want ik kan mijn verhaal daar vertellen. Aan de nieuwelingen merk ik hoeveel ik in de groep geleerd heb en nog steeds leer, want in hen zie ik mezelf terug. Drinken doe ik nog steeds niet en ik hoop dat nog een aardig tijdje vol te houden, mede dankzij de overige groepsleden.”
“Voor mij is het allerbelangrijkste: langere tijd abstinent blijven. Terugvallen kunnen steeds harder aankomen en demotiveren. Maar omdat ze zo hard aankomen wordt duidelijk dat abstinentie de enige mogelijkheid is te overleven. Het is eigenlijk een wonder dat ik, gezien mijn levensstijl zo ongeschonden al die escapades heb overleefd. Wat mij nu helpt is steeds alert te blijven op mijn gedrag, triggers en innerlijke waarschuwingstekens. En een gezonde humor. Ik blijf optimist tot in de kist. Ik ben dankbaar dat ik in de Buitenveldertgroep terecht ben gekomen want de groepsgesprekken helpen mij. Wat exact helpt is vaak moeilijk aan te geven, maar deze groep mensen maakt wel duidelijk dat er voldoende mogelijkheden zijn om zonder gebruik iets van je leven te maken. De Buitenveldertgroep vind ik prettig omdat de bezoekers van elkaar verschillen en er ruimte is voor verschillen van ervaringen en visies op vele vlakken van herstel en verder leven. In het begin vond ik dat lastig maar ik heb er veel van geleerd. En ook het ontwikkelen van die tolerantie en vrijheid is een levensles.”
“Herstel, mede met behulp van zelfhelp, betekent voor mij:
Nieuwbouw van mijn leven
Eindelijk mezelf accepteren en durven manifesteren zoals ik ben
Voortgaande vernieuwing van mijn leven
Ont-wikkeling van mezelf zodat ik mezelf zie en zichtbaar wordt
Steeds toenemend zelfinzicht
Bevrijding van stigma en zelfstigma
Leven ondanks, met, en los van een pijnlijk verleden
Een steeds dieper besef van de rijkdom van mijn ervaringen
Mijn gevoeligheid en kwetsbaarheid benutten als empathie
Naast mijn kwetsbaarheden ook mijn krachten, talenten en mogelijkheden kunnen en durven zien.
Het inzetten van mijn ervaringsdeskundigheid als peer supporter in de Buitenveldertgroep betekent voor mij:
Dat ik hetgeen mij is overkomen, nu ga ervaren als een bron van levenswijsheid
Het gebruiken van mijn eigen ervaringen om anderen beter te begrijpen
Op basis van mijn ervaringen en die van anderen een echt luisterend oor te ontwikkelen.”
“Ooit was ik iemand die gemakkelijk heftige kritiek had op anderen.
Iemand die heel hard kon blazen en zeer ‘krachtig’ kon overkomen – wat slechts zelfbescherming was van een bange man.
Iemand die dacht altijd alles beter te weten en dat ook hoognodig moest uiten.
Iemand die anderen dus ongevraagd advies gaf, bekritiseerde, desnoods uitlachte.
Iemand die zo ongeduldig was dat hij niet in staat was werkelijk naar iemand te luisteren.
Iemand die de meningen van anderen vaak beangstigend vond omdat ze misschien kritiek op hem zouden hebben, en dus desnoods zo gauw mogelijk die meningen onderuit haalde, of zich ervoor afsloot, rebellerend om het rebelleren zelf, of de pias uithangend, de lolbroek.
Dat alles zonder mezelf te kunnen en durven voelen, laat staan mezelf te kunnen en durven zijn.
Ooit was ik tegelijkertijd, ter compensatie, vaak verborgen en diep van binnen, de keerzijde van die iemand: ik zat vol zelfverwijt, onzekerheid, angst, schaamte, verwarring, chaos.
Ik was mijn weg kwijt, mezelf weglachend of wegklagend, verwijderd van mezelf, verslaafd.
Ik volgde braaf oude aangeleerde zelfdestructieve patronen waardoor ik mij onderdanig als een slaaf gedroeg, vast zittend in ongezonde situaties en niet in staat mezelf te bevrijden toen rebellie écht nodig was, en tenslotte slaaf van zelfdestructie als enige schijnbare uitweg uit alle pijn.
In feite was ik iemand die érg onzeker was gemaakt en geraakt vanaf de jongste jaren.
Iemand die zoekende was naar hoe hij zélf, vanuit zijn eigen wezen, wilde en zou mogen leven, maar zijn eigen weg niet kon vinden.
Nu ben ik steeds meer iemand die niet zo gauw zoveel kritiek heeft op zoveel mensen.
Iemand die stil en kwetsbaar kan en mag zijn, omdat ik me steeds sterker voel.
Iemand die niet bang is om iets niet te weten, en niet altijd de behoefte heeft om overal te uiten wat ik wél weet.
Iemand die anderen geen ongevraagd advies geeft omdat ook zij hun eigen weg in hun leven mogen zoeken.
Iemand die geduld genoeg heeft om naar anderen en zichzelf écht te luisteren.
Iemand die probeert te leren van de meningen van anderen en eruit te halen wat hij de moeite waard vindt.
Iemand die de kritiek van anderen rustig bekijkt om te zien of er wat zinnigs bijzit voor hem. Iemand die graag rebelleert als hij er het nut van in ziet, of om een beetje ondeugend te zijn. Iemand die zich van humor bedient omdat lachen bevrijdend kan zijn, maar nu niet meer zonder mezelf te voelen en te zijn, niet meer als een boer met kiespijn pijn weglachend.
Iemand die steeds meer zichzelf voelt en is.
Daarom is er geen keerzijde, geen verslaving, geen vlucht meer nodig.
Ik kan rustig onderzoeken wat ik er zelf van vind, en zo leren en groeien en genieten.
Net zomin als ik anderen hoef te vernederen hoef ik mijzelf niet meer te (laten) vernederen.
Voor mij ongezonde situaties probeer ik steeds te vermijden, en als ik er onverhoopt toch in beland, probeer ik ze te veranderen of eruit te stappen. Met vallen en opstaan.
Omdat ik steeds meer mezelf voel en ben, hoef ik niet meer te vluchten in zelfdestructie.”
Het “Buitenveldertgevoel” volgens bezoekers van de zelfhelpgroepen:
Uiten
Delen
Vrijheid
Luisteren
Veiligheid
Opluchting
Thuis voelen
Geborgenheid
Saamhorigheid
Lotgenotencontact
Zelfhélp – geen hulp
Reflectie en zelfreflectie
Verslavingsgedrag afleren
Mezelf blijven ontwikkelen
Mezelf en anderen ondersteunen
Gratis oneindige zelf gekozen nazorg
Een luisterend oor hebben en krijgen
Alertheid op oude gedachten en gedrag
Verantwoordelijkheid voor mezelf nemen
Doorontwikkeling na stoppen met gebruik
Alertheid op voorkomen uitglijden en terugvallen
Mezelf, anderen en de verslaving serieus nemen
Mezelf en verslaving serieus nemen en blijven nemen, maar met humor
Over de Gespreksregels:
“Ik leer door de werkwijze in de Buitenveldertgroep echt goed te luisteren naar anderen en naar mezelf.”
“Door in alle vrijheid je eigen verhaal te kunnen vertellen krijgt de ander ook de kans om in alle vrijheid dat verhaal te benutten in eigen mate en op eigen wijze.”
“Doordat we tijdens de groep niet op elkaar reageren doorbreken we het proces van tegen elkaar praten – we praten als het ware samen, maar toch ieder voor, uit en over zichzelf.”
“De gespreksregels zijn er voor ons deelnemers en niet omgekeerd: we gebruiken ze voor onze eigen ontwikkeling en ons eigen welzijn.”
“De mechanismen: ‘willen reageren, de eigen mening willen uiten en er bevestiging voor zoeken, anderen willen helpen en adviseren, geholpen willen worden’ worden allemaal doorbroken door de gespreksregels. Je leert echt jezelf helpen in een zelfhelpgroep.”
“De ruimte, rust en stilte die ontstaat doordat we tijdens dit groepsproces elkaar niet onderbreken maakt het groepsgesprek voor mij heel krachtig.”
“Door de rust in het groepsgesprek die door de gespreksregels wordt gewaarborgd, kan bij elke deelnemer aan de groep de meest authentieke boodschap ontstaan, uitgesproken en in stilte gehoord worden.”
“Door de gespreksregels ben ik gaan stoppen met mooie verhalen vertellen, het allemaal zo goed weten, en onzin uitkramen. As I hear myself speak…… Daarmee kom ik bij nuchterheid – want mooie verhalen vertellen en het beter weten en een verslaving liggen voor mij altijd heel dicht bij elkaar, en houden elkaar in stand.”
Resultaten van deelname aan de Buitenveldertgroepen volgens bezoekers in één woord:
Clean! – Een ander mens – Opluchting – Zelfinzicht – Rust – Wijzer & Sterker
Blijheid – Blijvend scherp – Geaard zijn – Levenslust – Zelfvertrouwen & Vertrouwen
Humor – Zelfspot – Minder egoïstisch en socialer gedrag – Zelfzorg – Zelfrelativering
Nuchterheid zonder halleluja-gedoe – Rustige vreugde over de vrijheid van verslaving
Duidelijkheid: grenzen stellen voor mezelf en anderen in het belang van mezelf én anderen
Durven kiezen voor mezelf – Een sociaal netwerk – Bewustwording – Beter besef van mezelf
Mentale en fysieke gezondheid – Geld over dat vroeger op ging aan verslaving
Mijn kwaliteiten herkennen & erkennen & ontwikkelen & benutten & inzetten
En in één zin:
Me bewust zijn van mijn valkuilen: na een bezoek aan de groep is de overgang naar alleen thuiskomen soms groot; daar leer ik ook mee omgaan – net zoals met verdriet en vreugde.
Meer rust en minder rampscenario’s in mijn hoofd, minder paniek en beter in staat de rust te bewaren en te bewaken.
Door meer mezelf te (kunnen en durven) zijn in de groep, krijg ik meer zelfvertrouwen – en daardoor kan en durf ik weer mezelf te zijn.
Ik kan me beter ontwikkelen en contacten met anderen krijgen een betere kwaliteit.